دردها، دلشوره ها، نگرانی ها و راه های آرامش ما نوجوانان وجوانان سال 57

با سپاس از همه کسانی که تلاش می کنند نماد و الگوهای نظری، عملی، نوع دوستی، مهربانی،مردم داری و ... دوران جهاد و شهادت جریان، مستمرزندگی باشد.

خلقت خداوند بزرگ، مهربان، سرشار از حکمت و نعمت است.

چه نعمت بزرگی است که پدر داشته باشی و بی پناه نباشی.

چه نعمت بزرگی است مادر داشته باشی و با دعاهایش نوازش را حس کنی.

چه نعمت بزرگی است برادر، خواهر داشته باشی و به آنان امر و نهی کنی.

چه نعمت بزرگی است دوست و دوستانی داشته باشی، آرنج دست روی شانه آنان بگذاری و به آنان تکیه کنی.

و چه نعمت بزرگی است :

چه زیباست دلشوره، نگرانی، انتظار، ترس، دل تنگی، درباره همه انسان های، بی ادعا،گمنام دوران جهاد و شهادت که در پیچ و خم زندگی فراموش نشوند.

مگر فراموش شوند چه می شود؟

آن وقت آرزوهای:پناه داشتن، شنیدن دعاهای تداعی کننده نوازش، تجربه حس امرو نهی، تکیه گاهی برای تکیه کردن و ... نیز فراموش می شود.

پسران، دختران: مهربان، با مسئولیت می دانید چه چیزی درد دائمی و داغ همیشگی دل ماست و چگونه آرام می شویم؟

رنج و درد از دست دادن شانه هایی که به آن تکیه داشته ایم، و گردن هایی که برای دست در گردن هم بگذاریم و با هم سخن دوستانه بگوییم و راه برویم.

و نگران از دست دادن دوستان زنده دوران جهاد و شهادت هستیم . شاید تقدیر روزگار ما و آنان را از هم بگیرد. آرام می شویم، آرامش پیدا می کنیم چون به کسی اقتدا کردیم چراغ راه هدایت و کشتی نجات ماست. حضرت امام حسین (ع) (آخرین کلام )در صحنه کربلا فرموده است :

خدایا راضی ام به رضای تو یعنی راه درست را پیمودم، امر خدای خود را اطاعت کردم.

دوران جهاد و شهادت مصداق واقعی دوران درست زندگی بوده است.

آرام می شویم، آرامش داریم چون اعتقاد داریم که شماها از همه ما بهترید، چرا؟

چون مفهوم زندگی ، ثمره نهایی سال های عمرما، مدال ها، ستاره های افتخار و غرور ما شما پسران، دختران خوب، همشهری، هم استانی و هم وطن هستید.

با امید به لطف خداوند بزرگ

" الف . احمدی "