زماني که از بهشهر صحبت به ميان آيد ، صحبت از شهري با چند هزار سال قدمت ،ده ها اثر تاريخي ، صدها جاذبه طبيعي و چندين موقعيت اقتصادي ممتاز مي باشد که به واقع اين بخش از ايران عزيز را همانند نگيني در انگشتري منطقه درخشان مي نمايد.

ساکنين شريف شهرستان بهشهر سالهاست با دردي مشترک به نام محجور ماندن منطقه در توسعه مواجه شده و در يک مقايسه ساده بهشهر با شهرستانهاي نه چندان دور ، متوجه عمق مظلوميت شهرمان خواهند شد.

فارغ از بررسي چرايي عقب افتادگي و عدم استفاده کامل از ظرفيت هاي اقتصادي منطقه ، به بهانه انتخاب لقبي برگزيده براي بهشهر ،به بررسي توريسم به عنوان راه درمان سرطان بيکاري خواهيم پرداخت که آنچه امروز نصيب ما شده ،مسافران عبوري اين شهر را زيبا دانسته و ارزش بهشهر را صرفا براي يک استراحت کوتاه براي صرف غذا و نهايتا يک شب استراحت در پارک 22 بهمن مي دانند که حق بهشهر اين نيست .

بايد رفع مشکل نمود و رفع مشکل در گرو اقدام عملي در گسترش فرهنگ توريسم پذيري شهر بوده تا نتيجتا سرمايه گذار ترغيب به حضور در منطقه شده و گردشگران نيز قانع شوند ، بهشهر را به عنوان مقصد گردشگري خود انتخاب نمايند.

يکي از مواردي که بهشهر علي رغم وجود آثار منقول فراوان باستاني ،فرهنک و تمدني ديرين و آداب و سنن متنوع از آن محروم بوده موزه مردم شناسي مي باشد که از آن مي توان به عنوان مهمترين درگاه هاي جذب گردشگر نام برد .

در عصر امروز موزه ها كاركردي متفاوت از آنچه عموم انتظار دارند به خود گرفته اند و يکي از شاخصه هاي اصلي و بسيار مهم براي اعتبار يک شهر و منطقه بوده و در صورت مديريت صحيح مي توان از آنها به عنوان دروازه ورود توريسم نيز به منطقه مذکور استفاده نمود.

سخن کوتاه که بايد پايگاهي ايجاد شود که خود بر اماکن گردشگري شهر افزوده و از آن به عنوان تابلويي جهت معرفي اماکن تاريخي و گردشگري شهرستان بهشهر استفاده کرد و ايجاد “ موزه ” ميتواند يکي از اقدامات ارزشمند در جهت آغاز پروسه توسعه و پيشرفت واقعي گردشگري منطقه بهشهر قلمداد شود و در ابتداي راه بايد با احداث ” موزه مردم شناسي” چکيده اي از آداب و رسوم منطقه را به گردشگران معرفي نموده تا در افزايش مدت اقامت آنان (ودر نتيجه افزايش سطح درآمد عمومي) مفيد واقع شد.

با نگاهي گذرا به تاريخ منطقه به 2 عصرتاريخي مهم و تاثير گذار در زندگي گذشتگان در بهشهر خواهيم رسيد ،اول دوران طلايي صفويان بوده که متاسفانه از آثار تاريخي متعلق به ايشان چيز ارزشمندي در منطقه باقي نمانده است.

دوم، دوره بعد از تاسيس کارخانه چيت سازي بوده که ، بعد از آن ،بهشهر از روستايي بزرگ به شهري متجدد تبديل و مردم شهر بهشهر به واسطه ،ايجاد اشتغال پايدار ،ورود مهاجرين کارگري،گسترش شبکه برق ،گسترش شبکه آب لوله کشي و... از اين کارخانه منتفع شدند.

با اين وصف شايد بهترين گزينه براي تاسيس موزه مردم شناسي ، استفاده از ساختمان اداري کارخانه چيت سازي که هم اکنون به عنوان ساختمان موتوري شهرداري بهشهر استفاده مي شود نام برد.

بله ...

ساختماني تاريخي با پنجره هايي سنتي و پوشش حلبي ، محيطي زيبا و درختان ده ها ساله که اگر شهرداري بهشهر کمي همت نمايد با تمليک درب ورودي و حياط جنوبي ساختمان اداري،مي تواند از محيط مذکور با پشتوانه اي درخشان در تاريخ منطقه ، جهت تاسيس يک موزه مردم شناسايي به جهت معرفي تاريخ و فرهنگ اقدام نمايد .

همچنين شهرداري بهشهر مي تواند، باغ ضلع جنوبي اين مجموعه را به عنوان باغ مشاهير شهرستان انتخاب نموده و در اقدامي منحصربه فرد ،با ساخت مجسمه هاي سنگي از مشاهير،علما،شهدا ،خيرين و... مجموعه چيت سازي بهشهر را به عنوان يک اثر توريستي جديد و جذاب به ايران عزيز معرفي نمايد.

سخن کوتاه که اين سکه 2 روي دارد:

روي اول سکه ايجاد يک موزه جهت معرفي فرهنک و تمدن منطقه،معرفي مشاهير ،علما و خيرين بوده و روي دوم آن نيز ايجاد يک مکان به عنوان مقصد گردشگران به شهرستان و دروازه اي جهت ورود ايشان به منطقه تا با تلاش و همت مردم و مسئولين ،شاهد رونق مشاغل مرتبط با توريسم در منطقه باشيم.

سيد محمدباقري

مدرس دانشگاه

صاحب امتياز و مدير مسئول نشریه خبر ما